İtikaf ile ilgili Hadisler
İtikaf ile ilgili Hadisler
Hadis No : 0095
Ravi: Aişe
Tanım: Resulullah (sav) vefat edinceye kadar Ramazanın son on gününde i’tikafa girer ve derdi ki: “Kadir gecesini Ramazanın son on gününde arayın”. Resulullah (sav)’dan sonra, zevceleri de i’tikafa girdiler.
Kaynak: Buhari, Fadlu Leyletü’l-Kadr 3, İ’tikaf 1, 14; Müslim, İ’tikaf 5, (1172); Muvatta, İ’tikaf 7, (1, 31
Hadis No : 0096
Ravi: Ebu Said
Tanım: Biz Hz. Peygamber (sav)’le birlikte Ramazanın orta on gününde i’tikafa girdik, yirminci günün sabahı olanca eşyalarımızı (evlerimize) taşıdık. Resulullah (sav) (bir hutbe irad etti ve) sonra şunu söyledi: “İ’tikafa girmiş olanlar, i’tikaf mahallerine dönsünler. Zira bu gece bana Kadir gecesinin hangi gece olduğu gösterilmişti, sonra unutturuldu. Siz, son onda ve tek gecelerde arayın. Ayrıca bu gece kendimi su ve çamur içinde secde eder gördüm,” Resulullah (sav) i’tikaf mahalline dönünce, o günün sonuna doğru hava bozdu. Mescid o sıralarda (üzeri dallarla örtülmüş) çardak şeklindeydi. Hz. Peygamber (sav)’in burnu ve burun yumuşağı üzerinde su ve çamur bulaşığını gördüm. Bu gece 21. gece idi.
Kaynak: Buhari, Fadlu Leyleti’l-Kadr 2, 3, İ’tikaf 1, 9, 13; Müslim, Sıyam 213, (1167)
Hadis No : 0097
Ravi: Ebu Hüreyre
Tanım: Hz. Peygamber (sav) her Ramazanda on gün i’tikafa girerdi. Vefat ettiği yılda ise yirmi gün i’tikafa girdi.”
Kaynak: Buhari, İ’tikaf 17; Ebu Davud, Savm 78, (2466); İbnu Mace, Sıyam 58 (1769)
Hadis No : 0098
Ravi: Enes ve Übey İbnu Ka’b
Tanım: Hz. Peygamber (sav) Ramazanın son on gününde i’tikafa girerlerdi. Fakat bir sene (seferde olduğu için) i’tikafa girmedi, müteakip yıl yirmi gün i’tikat yaptı.
Kaynak: Ebu Davud, Savm 77, (2463); Tirmizi, Savm 79, (803); İbnu Mace, Sıyam 58, (1770)
Hadis No : 0099
Ravi: Aişe
Tanım: Hz. Peygamber (sav) mescitte i’tikafda olduğu sırada, kendisi de hayızken, Resulullah (sav)’ın saçlarını taramıştır. Bu hizmeti yaparken kendisi odasında ayrılmamış; Resulullah (sav) başını ona uzatmıştır. Hz. Peygamber (sav) i’tikafda iken, (büyük veya küçük abdest bozmak gibi) zaruri bir ihtiyaç olmadıkça odaya girmezdi. Ebu Davud’da şu ziyade var: Resulullah (sav) itikafda iken hastaya uğrar, oyalanmadan halini sorar geçerdi. Hz. Aişe buyurdu ki: “Aslında, mütekif için sünnet olanı, hasta ziyaretine gitmemesi, cenaze merasimine katılmaması, kadına temas etmemesi, kadının tenine tenini değdirmemesi, zaruri ihtiyaç dışında çıkmamasıdır. Oruçsuz itikaf yoktur. Keza cuma kılınan mescid dışında da itikaf yoktur.
Kaynak: Buhari, Hayz 2, İ’tikaf 2, 3, 4, 19, Libas 76; Müslim, Hayz 6-7 (297); Muvatta, İ’tikaf 3 (1, 312);
Hadis No : 0100
Ravi: Aişe
Tanım: Hz. Peygamber (sav)’ın zevcelerinden biri, müstehaza (hayzlı olmadığı halde hastalık sebebiyle kanı akan kadının durumu) haliyle Resulullah (sav)’la birlikte itikafa girdi. Öyle ki, kadın, kanı ve elbisesinde sarı lekeyi de görüyor bu halde de namaz kılıyordu. Kanın şiddetli akması halinde (kirletmeyi önlemek için) altına leğen koyduğu oluyordu.”
Kaynak: Buhari, Hayz 10, İ’tikaf 10; Ebu Davud, Savm 81, (2476)
Hadis No : 0101
Ravi: Ali İbnu’l-Hüseyn
Tanım: Safiyye (ra) buyurdu ki: “Hz. Peygamber (sav) i’tikafta iken ziyaret maksadıyla geceleyin yanına uğradım. Bir müddet konuştuk. Sonra geri dönmek üzere kalktım. Uğurlamak üzere de o kalktı. Kapıya kadar gelmişti ki, Ensar’dan iki kişi oradan geçiyordu. Hz. Peygamber (sav)’i görünce hızlandılar. Resulullah (sav): “Ağır olun dedi, şu yanımdaki Huyey’in kızı Safiyye’dir.” Onlar “Subhanallah, dediler bu da ne demek ey Allah’ın Resulü” Hz. Peygamber (sav): “Şeytan, insana, damarlardaki kan gibi nüfuz eder. Ben, onun kalplerinize bir kötülük atmasından korkarım” buyurdu.”
Kaynak: Buhari, İ’tikaf 8, 11, 18 Farzu’l-Humus 4, Bed’u’l-Halk 11, Edeb 121, Ahkam 21; Müslim, Selam 23-25
Hadis No : 0102
Ravi: İbnu Ömer
Tanım: Babam Ömer (ra) cahiliye devrinde iken geceleyin i’tikafa girmek üzere nezretmişti (adamıştı). (Hatta Mescid-i Haram’da bir gün i’tikaf yapmayı adamıştı diye de rivayet edilir). Durumu Hz. Peygamber (sav)’den sordu. Resulullah (sav) “Nezrini yerine getir” buyurdu.”
Kaynak: Buhari, İ’tikaf 5, 15, 16, Humus 19, Megazi 54, Eyman 29; Müslim, Eyman 27, (1656); Tirmizi, Nüzur 1
